بررسی مقایسه ای پروتکل های پرداخت سیار جهت امکان سنجی اجرای آنها در ایران

با پیشرفت تکنولوژی یک تکامل منطقی در محیط تراکنش های مالی اتفاق افتاد. در ابتدا پرداخت ها بصورت رو در رو نقدا، توسط چک و یا کارتهای اعتباری انجام می شد. با گسترش شبکه های داده و اینترنت تراکنش های از راه دور، گسترش و محبوبیت بیشتری یافتند. با رشد و نفوذ تلفن همراه و توسعه تجارت سیار، پرداخت سیار یک نیاز اجتناب ناپذیر برای پرداخت هزینه کالاها خواهد بود. این امر مستلزم پیاده سازی پروتکل های بی سیمی است که بتواند مکانیزم های پرداخت از راه دور را به خوبی روش های رو در رو با استفاده از یک دستگاه واحد مدیریت نماید. در این پایان نامه با بیان روش های پرداخت سیار، معیارهایی از جمله: قابلیت اطمینان، سرعت، سهولت در استفاده، قابلیت پذیرش، دردسترس بودن و... را به عنوان عوامل تاثیر گذار در ارزیابی معرفی شده و سپس ضمن ارزیابی، روش nfc را بعنوان برترین روش در پرداخت خرد معرفی می شود. در ادامه با بکار گیری روش هایی سعی شده است تا فناوری nfc را امن تر نموده و آن را برای پرداخت های آنلاین یا بلادرنگ و همچنین پرداخت های کلان بهینه کند. سپس به شبیه سازی روش پیشنهادی پرداخته شده است و این نتیجه حاصل شد که این روش جز در یک حالت فروشنده واقعی ـ مشتری واقعی عمل پرداخت را ناموفق اعلام می کند. در نهایت به امکان سنجی پیاده سازی روش پیشنهادی پرداخته شده است.